Σακελλαρόπουλος, Μένιος: Δύο μαύρα πουκάμισα

Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα [DDC: 889.3] Εκεί κοντά στον Ψηλορείτη, απ' όπου μπορούσαν να δουν με το καθάριο βλέμμα τους το πέταγμα των σταυραετών και τ' αντάριασμα τ' ουρανού, εκεί στα ευλογημένα κι άπαρτα χώματα, ο Μανούσος κι ο Σήφης ένωσαν το αίμα τους για να γίνουν σταυραδέλφια "ως το θάνατο". Μεγάλωσαν σαν αληθινά αδέλφια, μέχρι που μπήκε στη ζωή τους η Μαρκέλλα, ένα σαγηνευτικό πλάσμα με μάτια γαλανά σαν τα βαθιά νερά του πελάγου, που έκανε τις καρδιές ν' αναστενάζουν σαν τη λύρα που φουντώνει. Οι ζωές τους περιπλέχτηκαν και το πάθος πυρπόλησε την ύπαρξή τους σαν τη δυνατή ρακή που καίει τα σωθικά. Οι φλόγες θέριεψαν μέσα τους και τα όνειρα έγιναν εφιάλτες. Κι όταν η Μαρκέλλα αποφάσισε να ακολουθήσει μόνη της το νήμα της δικής της ύπαρξης κόβοντας τα δεσμά που την ένωναν με το παρελθόν, το κουβάρι έγινε κόμπος, με εξέλιξη... σοκαριστική... Αθώο και ένοχο αίμα ενώθηκαν ξανά στα δυο περήφανα μαύρα πουκάμισα...