Θεοχαρίδου, Αντωνία: Ευτυχώς...που δε με σκότωσες

Τέσσερις νέες γυναίκες, γύρω στα τριάντα πέντε, τόσο ίδιες όσο και διαφορετικές, η Άννα, η Στέλλα, η Ρούλα και η Μαίρη, συνδέονται στενά με μια βαθιά φιλία κάποια στιγμή της ζωής τους που ο κόσμος τους γίνεται χίλια κομμάτια. Η προδοσία, η αντικατάσταση, η αγάπη, ο φόβος, η απελπισία και η ελπίδα παίζουν ένα τρελό παιχνίδι, καθώς οι τέσσερις φίλες προσπαθούν να ξεγελάσουν τον εαυτό τους και τη ζωή και να βρουν τη λύτρωση. Όλα αλλάζουν τη στιγμή που μπαίνουν στον κόσμο τους δυο άλλες γυναίκες, η Μαρίνα, ψυχολόγος, και η Θεανώ, γιατρός, οι οποίες έχοντας βιώσει τον απόλυτο πόνο της απώλειας βρίσκουν το νόημα της ζωής μέσα από την άνευ όρων και ορίων προσφορά αγάπης προς τους συνανθρώπους τους. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται μέσα στο χρόνο, μέρα με τη μέρα ωριμάζουν και βρίσκουν τη δύναμη να κάνουν όνειρα και να χαμογελάσουν στη ζωή, αφήνοντας πίσω όλα όσα τις βασάνισαν και λίγο έλλειψε να σκοτώσουν το σώμα και την ψυχή τους. Οι ήρωες, άντρες και γυναίκες, φτάνουν στην κάθαρση μετά από πολλές εσωτερικές συγκρούσεις, αφήνοντας στον αναγνώστη την αίσθηση ότι "αυτή τη ζωή αξίζει να τη ζήσει κανείς κι από την καλή κι από την ανάποδη".