Βαλτινός, Θανάσης: Φτερά μπεκάτσας

Νεοελληνική πεζογραφία - Αφήγημα [DDC: 889.3] - Να σου πω, είπε ο Γιάννης. - Να μη μου πεις, είπε η Ράνια. - Ακούς; είπε ο Γιάννης. -Όχι, είπε η Ράνια. - Είπες ότι τελειώσαμε, εντάξει; - Ναι, είπε η Ράνια. - Και θέλω το πουλόβερ μου να φύγω, είπε ο Γιάννης. - Ωραία, είπε η Ράνια. Ψάξε στο πατάρι ή στο μπαούλο. - Έψαξα, είπε ο Γιάννης. - Κι αυτό τι είναι; είπε η Ράνια. - Μάλιστα, είπε ο Γιάννης. - Αυτό τι είναι; ξαναείπε η Ράνια. - Κοίταξε, είπε ο Γιάννης. - Να κοιτάξω τι; - Είναι κομμάτια, είπε ο Γιάννης. Το 'χει φάει ο σκόρος. - Χα, είπε η Ράνια. Λες να καβγαδίζουν κι αυτοί; - Θα μπορούσες να του έχεις βάλει λίγη ναφθαλίνη, είπε ο Γιάννης. Άφησε το πουλόβερ να πέσει, άνοιξε την πόρτα και έφυγε. - Στο διάβολο, είπε η Ράνια. Κι άρχισε να κλαίει με λύσσα.