Μανιώτης, Γιώργος Ν.: Άπαντα τα θεατρικά

Δύο τόμοι με μονόπρακτα είναι ένα εκδοτικό επιχείρημα. Ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει όλα τα έργα του Μανιώτη. Ο συγγραφέας έχει σπουδάσει νομικός. Έχει γράψει θεατρικά έργα πολλά από τα οποία έχουν γίνει επιτυχίες στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Διαβάζοντας κανείς όλα αυτά μπορεί να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη, όχι μόνο για το έργο αυτού του θεατρικού συγγραφέα, αλλά και για μια εποχή της ελληνικής θεατρικής δραματουργίας. Βλέπουμε, στα μικρά ή στα μεγάλα, έργα του Μανιώτη τις επιρροές από την δραματουργία όπως παρουσιάζεται στη Γαλλία και στην Αγγλία. Το μονόπρακτο είναι ένα πολύ δύσκολο επιχείρημα, πρέπει σε μια πράξη να συμπυκνώσεις ένα ολόκληρο έργο, ένα σύμπαν, να αναπτύξεις και να ολοκληρώσεις τη δομή ενός χαρακτήρα, να δώσεις την έννοια μιας ζωής και να ακολουθήσεις τους κανόνες της δραματουργίας, το στιλ που έχεις επιλέξει. «Ο θεατρικός μονόλογος πάντα εξασκούσε και εξασκεί μια μαγεία πάνω μου. Ο άνθρωπος απογυμνωμένος και ανήμπορος, φορτωμένος όλα τα βάσανά του και τα αδιέξοδά του, χωρίς καμιά συμπαράσταση, περιτριγυρισμένος από τον παγερό αέρα μιας αβάσταχτης μοναξιάς προσπαθεί να βγάλει το παράπονό του και να το στείλει ψηλά, βαθιά μέσα στη σιωπή του σύμπαντος, πιστεύοντας να συγκινήσει κάποιον ανύπαρκτο θεό. Ο πόνος, το κλάμα και το σπαραχτικό γέλιο είναι η πραμάτειά του, αυτό έχει να χαρίσει στα αστέρια. Η ζωή του το βαραίνει και αυτό που νόμιζε χαρά και ευτυχία, όνειρο μακρινό. Δεν τον παίρνει ο χρόνος πια για άλλες προσπάθειες. Ο κόμπος του έφτασε στο χτένι. Πρέπει επιτέλους να απαρνηθεί τις αυταπάτες του και σα μικρό παιδί που μετράει τους βόλους του πρέπει να σταθεί, να καθίσει κάτω και να μετρήσει το κέρδος και τη ζημιά». Με αυτά τα λόγια ο ίδιος ο συγγραφέας ορίζει το έργο του. Ο αναγνώστης μπαίνει στο κλίμα εύκολα, βοηθιέται από την ανάλυση του Τάσου Λιγνάδη, το κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου και ένα μικρό κείμενο -κατάθεση ψυχής- του Σταμάτη Κραουνάκη, που μας εξηγεί για το τραγουδιστικό μέρος του έργου του Μανιώτη. Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα, είναι ένα ευχάριστο ταξίδι στη «χώρα» του θεάτρου και, έτσι όπως τα έργα είναι γραμμένα, εύκολα μπορεί να καταλάβει πως θα μπορέσουν να σκηνοθετηθούν. Αν, ακόμη, έχει μια εμπειρία από θεατρικές παραστάσεις, αν έχει δει κάποια θεατρικά έργα, όχι αναγκαστικά του Μανιώτη, μπορεί να βρει τρόπους σκηνοθεσίας, να δει τα έργα που κρύβονται πίσω από αυτά του συγγραφέα, τις επιρροές του. Ιδιαίτερα στους σπουδαστές των θεατρικών σπουδών είναι πολύ χρήσιμο για την εξερεύνηση ενός σημαντικού κομματιού της ελληνικής δραματουργίας. Γιάννης Ιωαννίδης ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΙΩΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ