Κουμιώτου, Αδαμαντίνη: Της αγάπης θάλασσα

Πέρασαν δεκαετίες από τη στιγμή που τόλμησε να διαβεί την αυλόπορτα του πατρικού σπιτιού και να φύγει μακριά απ’ όλους. Ούτε που σκέφτηκε τι άφηνε πίσω της. Η σιωπή των δικών της όλα αυτά τα χρόνια τη συνέθλιβε, έκανε λειψή τη ζωή της. Τους κουβαλούσε στην ψυχή της, τους έκλεινε στα μάτια της, σεργιάνιζαν στα όνειρά της, μα πάντα με σφαλιστά χείλη. Ούτε λέξη δεν άκουσε ποτέ. Ούτε μια λέξη… Μέχρι που αποφάσισε να επιστρέψει, να αντιμετωπίσει την επώδυνη αναμέτρηση. Ό,τι την περίμενε… ούτε για μια στιγμή δεν το είχε φανταστεί. Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου