Γιαννακοπούλου, Λυδία. Το χάδι της μητέρας

Νεοελληνική πεζογραφία - Προσωπικές αφηγήσεις [DDC: 889.3] Μια αληθινή ιστορία που θα προκαλέσει σοκ και ανατριχίλα αλλά.. Πρέπει να ακουστεί. Το θέμα του ευαίσθητο και σκληρό... Παιδική κακοποίηση! Ποιος αντέχει την αλήθεια; Ποιος ευθύνεται; Τι αλλάζει όταν κλείνει η πόρτα; Εικόνες σκληρές. "Τραύματα" που ποτέ δεν κλείνουν. Ένα "γιατί" που θα μείνει αναπάντητο, χαραγμένο στην ψυχή. Σκοτάδι. Σημείο μηδέν. Και η μέτρηση αρχίζει ξανά και ξανά. Γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα σου..... Σε απόσταση αναπνοής..... Σε απόσταση αδιαφορίας..... Τα βλέπεις.... Τα ακούς.....ΣΙΩΠΕΙΣ! "Από κάπου, κάποτε πρέπει να αρχίσουμε... Από κάπου, κάποτε πρέπει να αντιδράσουμε... Από κάπου, κάποτε πρέπει να σταθούμε σαν κοινωνία δίπλα στα παιδιά αυτά. Η σιωπή μας είναι συμμετοχή, η συμμετοχή είναι συνεργεία, η συνεργεία είναι ενοχή...". (Έλενα Ακρίτα) "Θέλω και ελπίζω ότι η ευαισθησία των αναγνωστών αλλά και το πείσμα της γράφουσας θα αποδώσει καρπούς." (Λυδία Γιαννακοπούλου)