Οδυσσέα Ελύτη: Το άξιον εστί

ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ήλιε νοητέ και μυρσίνη σύ δοξαστική μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου ! Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά στα ηφαίστεια κλήματα σειρά και τα σπίτια πιο λευκά στου γλαύκου το γειτόνεμα ! Της Ασίας αν αγγίζει από τη μια της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά στον αιθέρα στέκει να και στη θάλασσα μόνη της ! Και δεν είναι μήτε ξένου λογισμός και δικού της μήτε αγάπη μιά μόνο πένθος άχ παντού και το φως ανελέητο ! Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό τα γυρίζω πίσω άπ' τον Καιρό τους παλιούς φίλους καλώ με φοβέρες και μ' αίματα ! Μα' χουν όλα τα αίματα ξαντιμεθεί κι οι φοβέρες αχ λατομηθεί και στον έναν ο άλλος μπαίνουν εναντίον οι άνεμοι ! Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη σύ δοξαστική μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου !