Κοροβέσης, Περικλής: Ανεπίδοτοι έρωτες

Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα (DDC: 889.3) "Το δωμάτιο, που ήταν σαν εγκαταλειμμένο παλιατζίδικο, είχε μετατραπεί σε παρθενικό δώμα, με νταντελένιες άσπρες κουρτίνες και λαχταριστά σκεπάσματα που άφηναν ένα άρωμα άγριου ζουμπουλιού. Εδώ ενώθηκαν και χάθηκαν στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να παρακολουθήσει ή να καταγράψει. (...) Για ένα μήνα ο Μπρούνο εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Ούτε μπαρ ούτε η καθιερωμένη έξοδος με τους φίλους του. Η ζωή του άλλαξε απότομα από το πρώτο πρωινό που ξύπνησε και είδε τη Λουντμίλα να κοιμάται πλάι του. Το πρόσωπο της είχε ένα φωτοστέφανο. Στα χείλη της υπήρχε ένα παιδικό χαμόγελο που φανέρωνε πλήρη ευχαρίστηση. Η ανάσα της, ένα ελαφρό αεράκι, που είχε περάσει από άγριες ανθισμένες στέπες και έφτανε στο πρόσωπο του Μπρούνο. Και εκείνος έσκυβε και έπινε την αναπνοή της. Αυτό το ζούσαν κάθε μέρα, κάθε βράδυ, κάθε πρωινό..." Ένας επιτυχημένος εμπορικός συγγραφέας, πρώην μαοϊκός και νυν αλκοολικός και αμετανόητος Καζανόβα, μπορεί να μεταμορφωθεί σε πιστό και αφοσιωμένο σύζυγο; Ιδού το ερώτημα για τον Μπρούνο Μπατίστι, που αν και μεσήλικας πλέον, ερωτεύεται παράφορα τη γοητευτική παραδουλεύτρα του από την Εσθονία. Ωστόσο, κανένας πραγματικός έρωτας δεν μπορεί να ανθίσει σε θερμοκήπιο. Διαφορετικές πόλεις, όπως η Μόσχα, το Ταλίν, η Στοκχόλμη, οι Συρακούσες, παρεμβαίνουν καθοριστικά στην ιστορία τους. Ακραίες καταστάσεις, όπως τράφικιν γυναικών, ναζί, μπάτσοι, διεφθαρμένοι συνδικαλιστές, ακόμα και η σικελική Μαφία, δημιουργούν ένα νοσογόνο περιβάλλον για τη ζωή του ερωτευμένου ζευγαριού. Στους "Ανεπίδοτους έρωτες" του Περικλή Κοροβέση, έρωτας, δημιουργία, εξέγερση, ταυτίζονται με την αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας, που, σε τελική ανάλυση, είναι η απελευθέρωση από ένα επιβεβλημένο υπερεγώ.