Οικονομίδης, Γιάννης Θ.: Το θολό ποτάμι

Αριστέα: Το καθιστικό ήταν άδειο. Ο Γιάννης είχε φύγει. Κάθισα στον καναπέ, κουλουριάζοντας το σώμα μου στη μια γωνιά. Το μυαλό μου έμενε ακίνητο, λιμνασμένο. Προσπάθησα να σκεφτώ νοερά που ήσουν. Σε φαντάστηκα να μπαίνεις στο μικρό διαμέρισμα και να σε υποδέχεται εκείνη. Εγώ ήμουν μόνο ένα τρελό πάθος. Δεν είχα δικαιώματα πάνω σου. Άλλη διεκδικούσε την αγάπη σου. Μέσα στην απόλυτη μοναξιά του δωματίου όλα είχαν εξαφανιστεί, εκτός από τη συσκευή του τηλεφώνου, που έμενε εκεί σαν μοναδικό σημάδι στο σύμπαν, καλώντας με να σχεδιάσω με κάποιους αριθμούς το πεπρωμένο μου. Σηκώθηκα σαν υπνωτισμένη και το πλησίασα. Εκείνη τη στιγμή δεν ήμουν εγώ. Γιάννης: Όταν έφτασα σπίτι μου, ήμουν ήδη άρρωστος. Έκαιγα στο κορμί και στην ψυχή. Έτρεμα από ένα κρύο που παρέλυε νου και συνείδηση. Το Βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω στο τηλέφωνο. Οι σκέψεις μου είχαν νεκρωθεί. Σήκωσα μηχανικά το ακουστικό υπακούοντας ασυναίσθητα σε κάποια μυστηριώδη εντολή και σχημάτισα το νούμερο που μου είχε δώσει ο αστυνομικός. Μια φράση ξέφυγε από το στόμα μου: "Ξέρω πού κρύβεται ο Λεονάρδος..." Φωνές ακούστηκαν από την άλλη άκρη του ακουστικού. Κάποιος επέμενε να ρωτάει κάτι. Και μετά το απόλυτο τίποτα. Μονάχα σκοτάδι. Ένας ύπνος Βαθύς σαν θάνατος με παρέσυρε στη λήθη. Σοφία: Από τη μέρα που Βεβαιώθηκε για τις σχέσεις του άντρα της με την Αριστέα, της ήταν αδύνατο να ησυχάσει, θα πήγαινε να τον Βρει. Ήξερε πού κρυβόταν. "Σίγουρα θα είναι κι αυτή μαζί του". Αυτή η σκέψη την εξόργισε. Ήταν αποφασισμένη, θα του έκανε σκηνή. Δεν την ένοιαζε τίποτα πια. Ούτε αν θα του ανέτρεπε τα αντιστασιακά του σχέδια, ούτε αν θα γινόταν η αιτία να συλληφθεί. Ο Παύλος, ο σύζυγός της, όφειλε να παραμείνει δικός της. Άλλες επιλογές δεν υπήρχαν. Ή μαζί ή ο ένας από τους δυο θα χανόταν για πάντα. Στην προσπάθειά του να διαφύγει από τους διώκτες του, ο Παύλος έπεσε από τον έκτο όροφο μιας πολυκατοικίας και χάθηκε για πάντα. Τρεις άνθρωποι πιστεύουν ότι ευθύνονται για το θάνατό του. Οι τύψεις της προδοσίας θα τους ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή. Και καθένας θα ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι εξιλέωσης...