Μεγάλου - Σεφεριάδη, Λία: Κι όμως ανθίζει...

Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα [DDC: 889.3] Οι άνεμοι των βαλκανικών πολέμων ξεριζώνουν μια ελληνική οικογένεια από τις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Οι επιζήσαντες βρίσκουν καταφύγιο στην απελευθερωμένη Μακεδονία. Στην κοσμοπολίτικη Καβάλα, την τότε "πόλη των δολαρίων", ιδρύουν ένα από τα πρώτα πολυκαταστήματα του ελλαδικού χώρου την εποχή της δόξας των καπνών. Εκεί γεννιέται η Ηλέκτρα µε το γονίδιο της γενναιοδωρίας. Εκεί μεγαλώνει σαν πριγκιπέσα. Και ξαφνικά νέος πόλεμος, ελληνοϊταλικός, βουλγαρική κατοχή και νέα φυγή της οικογένειας στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Καινούργιο ξεκίνημα απ' το ναδίρ, καινούργια προκοπή. Ένας έρωτας που δοκιμάζεται από τη δίνη του πολέμου. Μια ακριβοπληρωμένη ευτυχία. Τα όνειρα και οι προσδοκίες που σαρώνει ο εμφύλιος. Το πένθος της Ελλάδας, το πένθος της Ηλέκτρας. Κι έπειτα πάλι αγώνας, πάλι δημιουργία, πάλι προκοπή. Η μαχητική Ηλέκτρα στήνει στην Αθήνα μια ζηλευτή επιχείρηση, ώσπου κάποτε έρχεται η ώρα να καταστραφεί κι αυτή. Όχι από πόλεμο ετούτη τη φορά, αλλά από την πιο μεγάλη προδοσία. Η Ηλέκτρα της γενναιοδωρίας, η μεγαλωμένη στα πούπουλα, περπατάει ξυπόλυτη στ' αγκάθια, αλλά µε το κεφάλι πάντα ψηλά. Σήμερα, στο κατώφλι των ενενήντα της χρόνων, στέκεται όρθια, µε την ίδια πάντα γενναιοδωρία, µε το ίδιο χαμόγελο καλημέρας. Αρκείται στην όποια καλοσύνη των ανθρώπων, στην ευγνωμοσύνη των ζώων, στην ευωδιά της γαζίας της, στο αεράκι που δροσίζει το βράδυ μιας αποπνικτικής μέρας. Έφυγαν τα νιάτα της, έχασε το βιος της, ναι, ωστόσο ξέρει όσο λίγοι να χαίρεται ό,τι καλό φέρνει η μέρα, γιατί το βιος της είναι ο εαυτός της. Zωντανό κομμάτι της νεότερης Ιστορίας µας, μαρτυράει για όλα τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της καθώς και την πατρίδα µας, ενώ δεν παραλείπει να σχολιάζει µε χιούμορ αλλά και έγνοια για τον τόπο ετούτο τη δύσβατη σημερινή πραγματικότητα. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλει στη νεοελληνική µας αυτογνωσία, αφήνοντάς µας μια θετική επίγευση παρ' όλα αυτά.